Bir söz/üm vardı. Oyum, beni –ve ütopyamı- seçene/ydi…
İki aday:
Ütopyamı benimseyen.
Seçmen yurttaşı ‘özne’ sayan.
Biri umulan, biri umulmayan.
Biri erkek, biri kadın.
Biri İYİ, biri DEVA.
Biri ORHAN, biri KOVAN.
İkisi de hem duyarlı, hem ilgili.
Peki hangisi?
İlk yazımda –notta- gizli…